اوقات فراغت

فینکس معتقد است که موضوع سرگرمی و اوقات فراغت، مسئله آزادی فرد است که در طی آن به تفریح می‎پردازد. فراغت شامل آن بخش از زمان فرد است که ملزم به انجام کارهای غریزی و امرار معاش روزانه نیست و فرد می‎تواند به صورت آزاد و کاملا اختیاری به برنامه‎های خود بپردازد.

کارلسون و دیگر همکارانش تفریح را چنین تعریف می‎نمایند: "تفریح، هر نوع تجربه انتخاب نشده داوطلبانه در اوقات فراغت است که فرد انتظار دارد با شرکت در آن به رضایت مندی احساس لذت و مثبت بودن دست یابد.

ورزش بیش از هر فعالیت دیگری پرکننده اوقات فراغت مردم است به طوری که در بعضی کشورها از جایگاه والایی برخوردار است که می تواند در سرنوشت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورها تعیین کننده باشد. ورزش باید یکی از تفریحات روزمره انسان در قرن بیست و یکم گردد.

کانترز می‎گوید: اگر تمام بیماری‎های سرطان کنترل شود، به طور متوسط فقط 2 سال به طول عمر انسان اضافه می‎شود، اما اگر تغذیه خوب، تمرینات ورزشی و عادات خوب بهداشتی رعایت شود، به طور متوسط 7 سال بر عمر انسان اضافه خواهد شد.

در اروپا و آمریکا پژوهش‎های تجربی درباره اوقات فراغت به وسیله جامعه شناسان صورت گرفته است و بعد از آن به این موضوع در جوامع صنعتی ارزش زیادی داده شد، در ایران نیز از سال 1340 تحقیق در این مورد آغاز شد.

تنوع فعالیت‎های فراغتی و شیوه زندگی مردم در کشورهای مختلف و آداب و رسوم و اعتقادات و ارزش‎ها، همگی در علاقه‎مندی به فعالیت ورزشی و فراغتی تاثیر دارند، بین رضایت خاطر از گذران اوقات فراغت و رضایت از زندگی ارتباط معنی‎داری مشاهده می‎شود.

اوقات فراغت، مهم ترین و دلپذیرترین فرصت ها و بخشی از ساعات زندگی روزانه انسان‎ها است که فرد با رضایت خاطر به استراحت، تفریح، توسعه آگاهی‎ها یا مشارکت اجتماعی می‎پردازد.

برای درک بهتر اصطلاح "اوقات فراغت" نگاهی به تاریخچه این پدیده می اندازیم، زیرا که عنوان اوقات فراغت در طول تاریخ دستخوش تغییر و تحولات زیادی شده است.