شبکه های اجتماعی چگونه باعث فقیر ماندن فقرا و غنی ماندن ثروتمندان می شوند

افراد هنگامی که در معرض خطر از دست دادن شغل هستند، با عدم اطمینان و ترس روبرو می شوند. با این حال موضوع جالب تر اتفاقی است که پس از آن روی می دهد. به طور ایده آل، فرد باید به بیشترین تعداد از دوستان و آشنایانی که می توانند رابط احتمالی فرصت های شغلی باشند، مراجعه کند. با این حال، بسیاری از مردم خلاف این کار را انجام می دهند. زمانی که حرفه شان در معرض خطر هست، به جای گسترش رابطه های خود باعث کوچک شدن آنها می شوند. چه عاملی منجر به عملکرد متفاوت شبکه های ارتباطی آنها می شود؟ درک شخصی افراد.

در مطالعه ی صورت گرفته با روش کوآلتریکز، دریافتیم که افرادی که خود را در موقعیت اجتماعی-اقتصادی بالا می بینند ارتباط های خود را در زمان خطر افزایش می دهند، گزارش ها حاکی از آن است که در این مواقع ارتباط های خود را گسترده تر و متنوع تر از زمانی می کنند که هنوز در معرض خطرهای مربوط به کار نیستند. از سوی دیگر کسانی که خود را در موقعیت پایین می دیدند واکنشی متفاوت داشتند. هنگامی که با خطر از دست دادن شغل مواجه بودند، متوجه می شدند که شبکه های در دسترس آنها کوچکتر و با تنوع کمتری نسبت به زمانی است که در معرض خطری نبودند. واکنش های متضاد این چنینی در مواجه با از دست دادن شغل، توانایی تولید یک چرخه ی دائمی را دارد که در طولانی-مدت موجب تغییرات کاری در میان افراد با موقعیت پایین و به طور کلی موجب اختلاف ثروت می شود.

ارتباط های قوی در برابر ضعیف

مطالعات نشان می دهد هنگامی که مردم در جستجوی کار هستند، ” روابط ضعیف ” مفید ترین ارتباطات اجتماعی اند، به عبارت دیگر رابطه با افرادی که می شناسند اما با آنها چه در سطح شخصی یا حرفه ای رابطه ی با قاعده و منظمی ندارند. این ارتباطات مفیدند چرا که شبکه ی فرد با در مواجهه افراد دیگر قرار گرفتن گسترش خواهد یافت که در غیر این صورت همچین فرصتی به وجود نمی آمد.

مطالعات نشان داده که افرادی که خود را در موقعیت بالا می بینند به احتمال بیشتر، برای کمک در پیدا کردن فرصت های شغلی جدید، به روابط ضعیف روی می آورند. در مقایسه، افراد با موقعیت پایین، هنگامی که با تهدید شغلی مواجه اند، بیشتر احتمال دارد که به روابط قوی از جمله اعضای صمیمی خانواده و دوستان نزدیک روی بیاورند. روابط قوی یک منبع قدرتمند حمایت عاطفی به حساب می آیند، هر چند اغلب از دیدگاه شبکه ی ارتباطی کمک زیادی نمی کند؛ چرا که موجب  گسترش شبکه ی فرد نمی شود و در نتیجه فرصت های جدید برای او به وجود نمی آورد.

هدف مطالعه درک این مطلب بود که چرا با اینکه دو گروه در معرض تهدید مشابه قرار می گیرند، عملکردی متفاوت دارند.

نتایج مطالعات

برای شروع مطالعات ، در بررسی اجتماعی کلی ۱۹۸۵، افرادی که در معرض خطر بالای از دست دادن شغل بودند در نظر گرفته شدند، و ما دو نکته را در داده ها بررسی کردیم: درک شخصی از موقعیت اجتماعی خود و تعداد افرادی که در زندگی می توانستد با آنها ارتباط صمیمی داشته باشند. ما متوجه شدیم که افرادی که خود را به در موقعیت بالایی می دیدند شبکه های اجتماعی بطور قابل توجهی بزرگتر و با تراکم کمتری نسبت به افراد با موقعیت مشابه که در معرض هیچ تهدید شغلی نبودند، داشتند. این اثر در میان پاسخ دهندگان با موقعیت پایین معکوس بود: کسانی که در معرض تهدید شغلی بودند، شبکه های کوچک تر و متراکم تری داشتند. با نتایج به دست آمده،  به منظور ایجاد یک الگوی علمی نیاز به بررسی عمیق تر داشتیم. برای این منظور، مطالعه ای را آغاز کردیم که در آن از شرکت کنندگان خواستیم که وضعیت اجتماعی خود را ارزیابی کنند و سپس به طور تصادفی موقعیت شغلی آنها به چالش کشیده شد. در ادامه ی این آزمایش ساختگی، سپس از پاسخ دهندگان خواستیم که لیستی حداکثر ده نفره از افرادی که با آنها در مورد مسائل مهم بحث می کنند تهیه کنند. نتایج تقریبا مشابهی به آنچه که در بررسی اجتماعی کلی دیده بودیم، به دست آمد. میزان خطر بالا باعث می شد که افراد با موقعیت پایین ادعای داشتن شبکه های کوچک تر و متراکم تری کنند، در حالی که افراد با موقعیت بالا ادعائی متضاد داشتند.

برداشت ها

ارتباطات ضعیف در شبکه های مردم، اغلب مهم ترین عامل کمک به آنها در یافتن شغل هستند. به عنوان مثال، داستان فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد، مارک گراهام را که چند سال پیش توسط نیویورک تایمز نوشته شد در نظر بگیرید. هنگامی که او شغل خود را به عنوان معاون رئیس هیولت پاکارد از دست داد، روزانه با سه نفر تماس می گرفت، که با تماس با یکی از همکارانش که هشت سال با او سخن نگفته بود، آغاز شد. در مقابل، داستان ماروین پاول ، خودروساز ژنرال موتورز از دیترویت نیز توسط نیویورک تایمز نقل شد. پس از برکناری، پاول به جای مراجعه به شبکه های گسترده تر از روابط ضعیف، روابط خود را با دوستان نزدیک و اعضای خانواده و رهبران مذهبی تقویت کرد. جای تعجب نیست که گراهام بسیار سریعتر از پاول توانست کار پیدا کند. به آسانی قابل درک است که کسانی که به روابط ضعیف روی می آورند به منبع بسیار بزرگتری دسترسی پیدا می کنند و بنابراین احتمال بسیار کمتری وجود دارد که مدت زیادی بیکار بمانند.

این مطلب چه مفهومی برای مردم و جامعه، در مقیاس بالا دارد؟ افرادی که موقعیت خود را بالا می بینند، مزیت قدرت (و تا حدی اعتماد به نفس) در مواقع لزوم آنها را قادر به مراجعه به ارتباطات ضعیف می کند. همچنین حقیقت این است که در زندگی اجتماعی، روابط ضعیف نیز تمایل بیشتری به کمک به فردی دارند که در جایگاه بالاتری نسبت به آنهاست. با توجه به این موضوع، پاسخ متفاوت به مواجهه با تهدید شغلی میان افراد با موقعیت بالا و موقعیت پایین قابل درک است. اگر فردی با موقعیت پایین یا هر فردی در این موضوع، از کمک گرفتن از روابط ضعیف خود محروم شود، به طور طبیعی در شروع تهدید به ارتباطات نزدیک روی خواهد آورد. نتیجه، گزینه های شغلی بیشتر و زمان کمتر بیکاری برای فرد با موقعیت بالا خواهد بود.

چه باید کرد

بیکاری می تواند یک واقعیت تاسف بار زندگی تلقی شود، برای جبران این پدیده چه می توان کرد؟ اول، شناخت نیمی از راه حل است– آگاه بودن به قدرت روابط ضعیف و گرایش های فردی درمواجهه با آنها می تواند مفید باشد. دوم، کارفرمایان مسئول می توانند راه کارهای فوری برای کارگران بیکار شده در نظر بگیرند تا آنها بتوانند از هسته ی اصلی شبکه های اجتماعی خود پا را فراتر نهند و به اطلاعات مربوط به شغل خود دسترسی بیشتری پیدا کنند و در نتیجه طول زمان بیکاری آنها کاهش یابد. هر چند این اقدامات ساده به نظر می رسد، ممکن است قدم های ابتدایی برای کاهش طول مدت بیکاری، به خصوص برای افراد با موقعیت پایین مشکل باشد. آگاهی از چگونگی تاثیر موقعیت ما بر شیوه ی تفکر ما درباره ی شبکه های اجتماعی، ممکن است موجب شود که افراد بر خلاف تمایلات طبیعی و آموخته عمل کنند، که آنها را قادر می سازد به کسانی رجوع کنند که به طور معمول مراجعه نمی کردند. که می تواند باعث تغییر همه چیز شود.

مجموعه ی داده ها، بر برخی از تاثیرگذارترین و قابل توجه ترین شناخت هایی که افراد تا کنون با استفاده از کوآلتریکز به دست آورده اند، تاکید دارند.