فینکس معتقد است که موضوع سرگرمی و اوقات فراغت، مسئله آزادی فرد است که در طی آن به تفریح میپردازد. فراغت شامل آن بخش از زمان فرد است که ملزم به انجام کارهای غریزی و امرار معاش روزانه نیست و فرد میتواند به صورت آزاد و کاملا اختیاری به برنامههای خود بپردازد.
کارلسون و دیگر همکارانش تفریح را چنین تعریف مینمایند: "تفریح، هر نوع تجربه انتخاب نشده داوطلبانه در اوقات فراغت است که فرد انتظار دارد با شرکت در آن به رضایت مندی احساس لذت و مثبت بودن دست یابد.
ورزش بیش از هر فعالیت دیگری پرکننده اوقات فراغت مردم است به طوری که در بعضی کشورها از جایگاه والایی برخوردار است که می تواند در سرنوشت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورها تعیین کننده باشد. ورزش باید یکی از تفریحات روزمره انسان در قرن بیست و یکم گردد.
کانترز میگوید: اگر تمام بیماریهای سرطان کنترل شود، به طور متوسط فقط 2 سال به طول عمر انسان اضافه میشود، اما اگر تغذیه خوب، تمرینات ورزشی و عادات خوب بهداشتی رعایت شود، به طور متوسط 7 سال بر عمر انسان اضافه خواهد شد.
در اروپا و آمریکا پژوهشهای تجربی درباره اوقات فراغت به وسیله جامعه شناسان صورت گرفته است و بعد از آن به این موضوع در جوامع صنعتی ارزش زیادی داده شد، در ایران نیز از سال 1340 تحقیق در این مورد آغاز شد.
تنوع فعالیتهای فراغتی و شیوه زندگی مردم در کشورهای مختلف و آداب و رسوم و اعتقادات و ارزشها، همگی در علاقهمندی به فعالیت ورزشی و فراغتی تاثیر دارند، بین رضایت خاطر از گذران اوقات فراغت و رضایت از زندگی ارتباط معنیداری مشاهده میشود.
اوقات فراغت، مهم ترین و دلپذیرترین فرصت ها و بخشی از ساعات زندگی روزانه انسانها است که فرد با رضایت خاطر به استراحت، تفریح، توسعه آگاهیها یا مشارکت اجتماعی میپردازد.
برای درک بهتر اصطلاح "اوقات فراغت" نگاهی به تاریخچه این پدیده می اندازیم، زیرا که عنوان اوقات فراغت در طول تاریخ دستخوش تغییر و تحولات زیادی شده است.
