اجرای چشمگیر رابرت ویلسون از اپرای مسیح موتزارت در جشنوارهٔ سالزبورگ

اپرای مسیحای موتزارت به کارگردانی رابرت ویلسون، برای نخستین بار در جشنوارهٔ موسیقی کلاسیک سالزبورگ به اجرا در آمد، جشنواره‌ای که خود میزبان هفتهٔ بزرگداشت موتزارت است.

اجرای رابرت ویلسون از اپرای مسیح موتزارت که خود ملهم از سرودی کلیسایی‌ (اوراتوریو) به همین نام اثر هندل است، به سفری معنوی می‌ماند.

رابرت ویلسون که او را پشروترین هنرمند تئاتر آمریکا و حتی جهان لقب داده‌اند استاد سبک مینیمال است. او دربارهٔ شیوهٔ کار خودش در کارگردانی اپرا می‌گوید: «معمولا از خودم می‌پرسم چطور برای این موسیقی فضا خلق کنم؟ چشمهایم را می‌بندم، موسیقی را با تمرکز بیشتر می‌شنوم. بعد می‌پرسم آیا می‌توانم چیزی روی صحنه بیافرینم که کمک کند تا موسیقی را بهتر بشنوم؟»

او دربارهٔ آثار موتزارت می‌گوید:«نکتهٔ زیبای موسیقی موتزارت در آن است که می‌گوید نوری در کار است که با خود امید می‌آورد.»

رولاندو ویلازون، طراح صحنهٔ مشهور نیز دربارهٔ این اجرای خاص می‌گوید:‌ «صحنهٔ این کار شبیه یک تابلوی در حال تحول است، نوعی نقاشی که رویه‌های مختلفی دارد. انگار به درون یک تابلوی عظیم نقاشی قدم گذاشته‌ایم و تماشا می‌کنیم که نور در آن چطور عوض می‌شود.»

او همچنین می‌گوید که عاشق نسخهٔ موتزارت است و می‌افزاید که «او این اثر را از سبک باروک، به موسیقی کلاسیک در آورد.»

موتزارت در سالهای پایانی قرن هفدهم پذیرفت تا بر اساس سرود مذهبی مسیح، اثر هندل اپرایی بنویسد. متن این سرود مذهبی نخست به آلمانی ترجمه شد، سپس موتزارت که خود اهل سالزبورگ بود، چند گام‌ این اثر را عوض کرد و در سازبندی آن نیز تغییراتی داد.

مارک مینکوسکی،‌ رهبر ارکستر این اجرا می‌گوید: «موتزارت برای این اثر ارکستری هم‌آواتر (سمفونیک‌تر) فراهم کرد. او به درخشش کار هم افزود. گویی مونالیزا را ون‌گوگ بکشد.» و می‌افزاید: «این اثر قطعا کاری است که پیام‌های فلسفی زیادی دارد، و برای همین است که جاودانه و بسیار محبوب شده است.»