احساس ناخوشایند مرگ برای انسان

مرگ، چون که ما را از داشتن موارد خوب و دوست داشتنی جدا می کند ناخوشایند است.

به گفته اپیکور مرگ برای آن تعدادی از افراد که درباره آن تحقیق می کنند ترسناک نیست. شما وقتی که درباره یک موضوعی آگاهی حالا نه به صورت کامل داشته باشید دیگر از آن موضوع هراسی ندارید بلکه گاها مشتاق هستید که زودتر آن پدیده یا اتفاق را به چشم دل ببینید.

اگر ما می دانستیم که بعد از مرگ قرار است که با چه رویدادها و حوادثی روبرو شویم شاید تجربه مرگ برایمان جالب تر بود. حالا اگر قرار بود که بعد از مدن محکوم به عذاب الهی و دوزخ باشیم حتماً مرگ برای ما حادثه ناخوشایندی بود که صحبت کردن و تفکر در مورد آن برایمان عذاب آور بود.

حالا فرض را بر این بگیرید که با مردن همه چیز تمام می شود. اگر بعد از مردن دوباره به خاکی که از آن آمده ایم؛ برگردیم، آن وقت چه؟

وقتی با این طرز تفکر که مرگ پایان کار آدمی است و زندگی پس از مرگ وجود ندارد زندگی کنیم پس مرگ چیز نکوهیده ای است.

ما نباید تا زمانی که مرگ ما فرا می رسد از آن بترسیم یا اصلاً آن را انکار کنیم. کار درست این است که به صورت درست زندگی کنیم و از زندگی مان لذت ببریم. خوبی های زندگی که لذت، موفقیت، عشق و کامیابی و غیره است باعث می شود که برای زنده ماندن انگیزه داشته باشیم.

با این حال بعضی از افراد هستند شاید چون به درد و مریضی مبتلا شدند و شاید چون هیچ امیدی به زندگی کردن در این کره خاکی ندارند خواهان مرگ هستند.