آسیا میزبان بزرگترین خطرات امنیتی آب در جهان
اندیشکده شورای آتلانتیک در مطلبی می نویسد: خطرات امنیتی اندکی وجود دارند که در حال تبدیل شدن به خطراتی جدی و دور از دسترس می باشند. در واقع بشریت در حال استفاده از منافع سیاره زمین تا نقطه شکست و حتی فراتر از آن است.
رشد کمبود آب تازه در سیاره ای که به سرعت در حال تغییر بوده یک مثال مهم درباره این پدیده به شمار می آید چون آب یک نکته محوری برای نیاز هر انسان به شمار می آید و ناامنی در تامین آب سالم خطرات آشفتگی اقتصادی، تنش های اجتماعی و حتی درگیری درباره منابع آب را در داخل و در سطح بین المللی افزایش می دهد.
این خطرات زمانی که آب کمیاب بوده و حکومت نیز در سطح داخلی یا سطوح بین المللی ضعیف باشد نیز بسیار زیاد است. در این مقاله خطر امنیت آب در آسیا مورد بررسی قرار می گیرد جایی که چالش های آب بر چندین کشور پر جمعیت و قدرتمند و بسیاری از کشورهای کوچکتر تاثیر گذار خواهد بود. اندازه بزرگ این قاره و تنش های ژئوپلیتیکی چندگانه آن و رشد بی سابقه و متمرکز شهری در بزرگترین اقتصادهای دنیا و کمبود آب در این قاره، به معنای آن است که آسیا میزبان بزرگترین خطرات امنیتی آب در جهان است.
بر اساس معیار سازمان ملل، امنیت آب اینگونه تعریف می شود که جمعیت به اندازه کافی به آب با کیفیت برای زندگی خود دسترسی داشته باشند.
در یک جهان پایدار و امن، جوامع می بایست تمام منابع آب و اکوسیستم هایی را که این منابع به آن وابسته بوده تا بر اساس آن آب تمیز برای تمام کسانی که بدان نیاز دارند را تامین کند، حفظ کنند. اگر چه این موضوع نباید برای کسی شگفت آور باشد که ما فاصله زیادی با این تعریف از جهان داریم. در جریان قرن بیستم و بیست و یکم، کشورها در سرتاسر جهان به استخراج، آلوده کردن، حفاری و استفاده از بسیاری از منابع سطحی و عمقی منابع آب و رودخانه ها پرداختند. رشد جمعیت، افزایش ثروت و پیشرفت سریع توانایی های فناوری، همگی پشت افزایش برداشت منابع آبی در بین سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۰ بوده است.
