گزارش رشد و توسعه فراگیر در سال ۲۰۱۷
اقتصاد ایرانی: مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی می نویسد: در سرتاسر جهان، سران دولت ها و دیگر موسسات سهامی، در حالی وارد سال ۲۰۱۷ شده اند که با مجموعه ای از سوالات فزاینده و مشکلات مواجه شد هستند.
با فضای سال مالی محدود، نرخ سود نزدیک به صفر و گرایش های روند جمعیتی نامطلوب در بسیاری از کشورها، آیا اقتصاد جهانی با یک دوره طولانی مدت از رشد نسبتا کم مواجه شده است؟ آیا اقتصادهای کلان سرنوشت اقتصاد جهانی را برای یک آینده قابل پیش بینی تعیین کرده اند؟
طی سال های اخیر یک توافق بین المللی درباره ضرورت یک مدل توسعه و رشد فراگیر ایجاد شده است.
اگر چه این توافق عمدتا هدایت شده است. رشد فراگیر همچنان موضوعی است که بیشتر بحث ها و مذاکرات را در دستورالعمل های اجرایی به خود اختصاص داده است.
در این گزارش تلاش شده تا به کشورها و به جامعه بین الملل کمک شود تا رشد و توسعه ای فراگیر را از طریق پیشنهاد دادن چارچوب سیاست های جدید خود بدست بیاورند.
هدف نهایی عملکرد اقتصاد ملی، وسیع است و پیشرفتی استوار در
معیارهای زندگی، مفهومی است که شامل حقوق، و درآمدهای غیر حقوقی و مزایای اقتصادی، امنیت و کیفیت و امید به زندگی می شود.
این خط پایین اساسی است که جامعه بر اساس آن ابعاد اقتصادی مدیریت کشور را ارزیابی می کند. بسیاری از کشورها مشکلاتی را در راضی کردن انتظارات اجتماعی در این زمینه دارند. به طور مثال، در ۵ سال گذشته، میانگین سالانه درآمد در کشورهای پیشرفته به ۲.۴ درصد کاهش یافته در حالی که رشد ناخالص داخلی به ازای هر فرد به طور متوسط کمتر از ۱ درصد رشد داشته است. رشد فراگیر می تواند به عنوان یک استراتژی در بیاید. اقتصاد صرف تجارت نیست و تاریخ نشان داده که یک حلقه پس خوراند میان خطوط پایین و بالا (رشد و برابری) در اقتصاد ملی وجود دارد که این حلقه پس خوراند می تواند به جهتی منفی یا مثبت برود.
