اتمام ساخت مسجد امام حسین (ع) روستای واریش

همزمان با دهه ولایت و امامت، مسجد جامع واریش که از سال 1392 برای نوسازی و مقاوم‌سازی تخریب شده بود، مجدداً نوسازی شد و توسط خیر مسجدساز، حاج علی اکبر انصاری، حاج آقای میرشاه ولد، رئیس امور مساجد، خانواده‌های محترم شهدا، اهالی روستای واریش و سایر مسئولان لشگری و کشوری افتتاح شد و به بهره‌برداری رسید.

مسجد جایگاه انسان‌های پاک نهاد و نیکوسرشت است، مسجد پایگاه عابدان، عارفان، پرهیزگاران و رستگاران است. مسجد محل عبادت و مناجات و راز و نیاز با وجود ذی جود است. مسجد مرکز تهذیب نفس و تنویر قلب و تزکیه روح است. مسجد بهترین مکان برای تعلیم و تربیت معنوی هر انسان است و به گونه‌ای است که ذات اقدس برای این مکان مقدس، تقدس خاصی قائل شده است.

فرمانده و بسیجیان پایگاه مقاومت بسیج میثم از اینکه با بهره‌گیری از فیض لایتناهی الهی با همت و حمیت وسیع و وثیق (با مشارکت و معاضدت مالی، معنوی، فیزیکی و اندیشه‌ای) در ساخت مسجد امام حسین (ع) واریش با حس همسویی و همگرایی، سخاوت‌مندانه و کریمانه اهتمام ورزیده‌اید؛ سپاسگزاری نموده و به شکرانه این توفیق الهی و به پاس این عمل صالح و پسندیده، از تمامی شما عزیزان صمیمانه قدردانی و تشکر می‌نمایند.
با امید و توکل به خداوند متعال و با تکیه بر اشاعه و توسعه این کار خداپسندانه، توفیق رفیق و طریق و تکامل معنوی و معرفتی ایجاد و این الگوی بایسته در سطح جامعه تعمیم و تکثیر یابد.

منبع:وبسایت پایگاه مقاومت بسیج میثم

سهم صنعت، افزایش نیافته است

علی انصاری می‌گوید ایجاد مزیت در یک صنعت، منجر به توسعه صنعتی نمی‌شود.

صنعت کشور حال و روز خوشی ندارد. روند تعطیلی کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و بنگاه‌های کوچک و بزرگ تولیدی، انتقادات صریح و مستمری را موجب شده است. مقامات مسئول و رسمی کشور، بسیاری از منتقدان را به سیاه‌نمایی متهم می‌کنند و منتقدان، مقامات دولتی را خوش‌بین می‌نامند. در آستانه روز صنعت پای صحبت مهندس علی انصاری نشستیم. کارآفرین و فعال صنعتی- اقتصادی نام آشنایی که همواره حرف‌های شنیدنی و تازه دارد. او معتقد است: «توسعه صنعتی یک فرآیند زمان‌دار، هدفمند، مستمر و مشارکتی است و باید کلیت صنعت را شامل شود یعنی ایجاد مزیت در یک صنعت خاص مثلاً پتروشیمی یا نفت، حتماً منجر به توسعه نمی‌شود. نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی، ورود پول ارزان، ساماندهی صنعت بانکداری و بازار غیرمتشکل پولی یعنی سرو سامان دادن به موسسات مالی و نهادهای فعال بازار سرمایه که صلاحیت و مجوز دارند، علمی و تجاری شدن تولید، یعنی ایجاد رابطه معنی‌دار میان مثلث دانشگاه، صنعت و بازار، ایجاد مزیت رقابتی، مضاف بر تربیت نیروی انسانی متخصص و بها دادن به پژوهش‌های کابردی از الزامات توسعه صنعتی است.» در ادامه مشروح این گفت‌و‌گو را می‌خوانید.

· وضعیت صنعت کشور را به طور کلی چگونه ارزیابی می‌کنید؟

§ البته سئوال شما کلّی است و حتماً برای ارزیابی مدنظر شما باید مقدمه‌ای عرض کنم. اول اینکه واژه صنعت، یک واژه فراگیر است و پیشوند بسیاری از کسب و کارها قرار می گیرد. مثلاً صنعت ساختمان، صنعت پوشاک، صنعت بانکداری، صنعت مبلمان و دکوراسیون، صنعت خودروسازی و البته تقسیم بندی هایی هم دارد مانند صنایع سنگین و سبک، زیربنایی، زود بازده و غیره. به طور کلی ساختار اقتصادی کشور از چهار گروه اصلی تشکیل شده است. کشاورزی، نفت، خدمات، صنایع و معادن.

بخش صنعت و معدن فعالیت‌های صنعت ساخت (تولید)، معدن، ساختمان، برق، آب و گاز را شامل می شود و در مورد هرکدام از اینها می‌توان مفصل صحبت کرد. به طور کلی چندان که در اسناد بالادستی و قوانین 5 ساله و یک ساله کشور هم صراحتاً قید شده است، قرار بر این بود که سهم نفت در اقتصاد کاهش یابد و سهم سایر گروه‌های اصلی مانند صنعت، خدمات و کشاورزی افزایش یابد. در عمل، شاید سهم نفت کاهش یافته باشد ولی حتماً سهم صنایع و معادن و به تعبیر کلی‌تر، صنعت افزایش نیافته است. تا حدی که می‌توان گفت روند توسعه صنعتی کشور، معکوس شده است.

· دلیل کند شدن روند توسعه صنعتی یا معکوس شدن آن را چه می‌دانید؟

§ اولاً در عرصه اقتصاد کلان پدیده تک‌ عاملی وجود ندارد و علل و دلایل ایجاد یک وضعیت، متعدد و متفاوتند. به گمان بنده، یکی از دلایل اصلی که کلیت اقتصاد ما را تحت تأثیر قرار داده است، آمار شبهه‌ناک و تفسیری است. شبهه‌ناک، از این نظر که محل تردید است. راستی آزمایی چندانی نمی‌توان در مورد آنها انجام داد یا انجام نمی‌شود، ضمن آنکه تفسیری است. یعنی هرکس بر اساس نیاز و سلیقه خودش آن را می سازد و اعلام می کند. در واقع آمارهای اعلامی، نوعی عددسازی است و بعضاً این عددسازی ها مشکلاتی ایجاد می کند. مضاف بر آمار تفسیری، یکی دیگر از عوامل تضعیف کننده اقتصاد کلان کشور، تعدد یا فراوانی صاحب نظران است. متأسفانه همه –اعم از باصلاحیت و بی صلاحیت- در همه امور اظهار نظر می کنند و جالب آنکه خود را متخصص هم می دانند. وقتی همه در یک عرصه مثلاً اقتصاد یا فرهنگ یا سیاست یا تجارت، همه چیزدان می شوند، حتماً مشکل و بحران ایجاد می شود.

علی انصاری و نگاهی ملّی در تولید و اشتغال

مالک بزرگ‌ترین بازار مبل خاورمیانه. مدیرعامل و حامی مالی باشگاه استقلال. مالک بازار موبایل ایران. بنیان‌گذار بانک تات. سازنده بزرگ‌ترین فروشگاه جهان و… به راستی علی انصاری کیست؟ چگونه به چنین ثروتی دست پیدا کرده است؟ چه ارتباطی میان بازار موبایل و مبل و فوتبال وجود دارد؟ آیا دارایی‌اش محصول دانش، تجربه و زحمت است؟ یا تنها شاهین بخت و اقبال بر دوش او نشسته است؟ 

از خیابان شمشیری تا انتهای همت

علی انصاری در محله شمشیری (۲۰ متری زاهدی) به دنیا آمد. او خودش را «بچه کف بازار» می‌داند. عبارتی که به پیشه بازاری پدرش اشاره دارد.

برخلاف بسیاری از متمولان که دوست دارند سوژه اخبار و رسانه‌ها باشند، انصاری خیلی کم از خودش می‌گوید. به همین دلیل هم اطلاعات زیادی از زندگی شخصی او در دست نیست. پدرش در بازار و در صنعت ساختمان مشغول بود. اما پسران، پیشه پدری را دنبال نکردند. علی انصاری ابتدا یک مغازه مبل‌فروشی کوچک داشت. بعد از آن، به ساخت‌وساز روی آورد و به تعبیر خودش «بساز و بفروش» شد. اولین دفتر او در شادآباد بود و ساختمان‌های بهاران ۱ و ۲ از اولین ساخته‌هایش محسوب می‌شدند.

کشف بازارهای جدید

کار ساخت‌وساز در دهه هفتاد و هشتاد رونق خوبی گرفت و بسیاری را به ثروت رساند. اما بیشتر آن «بساز و بفروش‌ها» در ساخت‌وساز ماندند، تا ۲۰ سال بعد از رکود این بازار گله کنند. در حالی که انصاری، همان‌طور که بازار مسکن را یافته بود، بار دیگر بازارهای جذاب دیگری را شناسایی کرد و به آن‌ها وارد شد.

بازار موبایل یکی از همین بازارها بود. با رشد خریدوفروش تلفن همراه از سال ۲۰۰۷، موبایل به یکی از بازارهای جذاب کشور تبدیل شد. انصاری این فرصت را قبل از دیگران شناسایی کرد و از آن بهره برد. شاید جالب باشد که بدانید بازار موبایل، فقط کمی بعد از رونمایی از اولین آیفون و در نقطه آغاز رشد پرشتاب بازار تلفن‌های هوشمند تاسیس شد.

معرفی کتاب ؛ دکو نگاهی به هنر-صنعت مبلمان (جلد 1)

هنر- صنعت مبلمان و دکوراسیون فرهنگی دیرینه و همگام با قافله تمدن بشری دارد. این صنعت، در مقاطع مختلف تاریخ، همگام با پیشرفت ها و جهش های علمی و تکنولوژیک بشر، همواره سعی کرده است ذائقه مخاطبان را با خود همراه کند.

حرکت به سمت علم محوری و تحصیلات دانشگاهی در این عرصه علی رغم پیشینه تاریخی، بسیار نوپا و در حال پیمودن گام‌های ابتدایی است. از این رو آنچه به ذخیره دانشگاهی و پژوهشی ما افزوده می شود، گامی بلند و در خور تآمل است. تولید مستندات علمی همیشه رشد، ماندگاری و تداوم حافظه تاریخی را به همراه دارد و باعث باروری استعداد های دانشجویی با این رویکرد خواهد شد.

در این نوشته قصد دارم یکی از این مستندات علمی- پژوهشی را معرفی نمایم:

کتاب دکو،نگاهی به هنر- صنعت مبلمان که انتشارات راه نوین در 192 صفحه مباردرت به چاپ جلد اول آن نموده است، اثر مهندس علی انصاری یکی از دلسوزان و تأثیرگذاران این هنر-صنعت است که جلد دوم آن نیز با نگاهی متفاوت به چاپ رسیده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

خودکفایی در صنعت مبلمان با افزایش تولید و بهبود کیفیت

همانطور که حراست از مرزهای جغرافیایی و امنیتی هر کشور از اهمیت خاص برخوردار است، حفاظت از مرزهای اقتصادی نیز جایگاه خاص خود را دارا است؛ یکی از بخش های تاثیرگذاری که باید زمینه حفاظت و حمایت از آن را فراهم کرد، مرزهای صادراتی هر کشور است که باید به عنوان یک اصل اساسی مورد توجه قرار بگیرد. نخستین گام برای توسعه صادرات باید تغییر نگاه مسئولان نسبت به گذشته باشد، گذشته‌یی که در آن به جای توجه به بخش خصوصی واقعی، اقتصادی مبتنی بر فروش نفت تدارک دیده شد. دولت یازدهم از ابتدای زعامت بر راس هرم اجرایی کشور اعلام کرده که قصد دارد مدیریت اجرایی اقتصاد را به‌دست بخش خصوصی بسپارد. برای این منظور ضروری است تا بستر مناسب برای ورود منطقی فعالان بخش خصوصی به عرصه اقتصاد و تولید فراهم شود. تشکل های اقتصادی به عنوان بازوان اجرایی دولت دربخش اقتصاد از یک طرف وظیفه انتقال مطالبات بخش خصوصی به دولت را دارند و از سوی دیگر تلاش می کنند، دغدغه های دولتمردان را در ساختار اقتصادی کشور لحاظ کنند. صنعت مبلمان کشور هم بر اساس این راهبرد اقتصادی تلاش می کند تا به عنوان حلقه واسط بخش خصوصی و دولت زمینه توسعه و پویایی این صنعت را فراهم کند.

با این مقدمه سراغ رییس شورای ملی مبلمان و دکوراسیون ایران رفتیم تا درباره مهم ترین فرصت ها و چالش های پیش روی این صنعت گفت و گویی تحلیلی را با ایشان ترتیب دهیم. علی انصاری معتقد است که تحرکات ارتباطی اتحادیه مبلمان ایران طی 3 سال گذشته نتایج و دستاوردهای فراوانی را برای توسعه این صنعت ایجاد کرده که بخش خصوصی باید از این فضا به نفع افزایش محصولات ارتباطی با سایر کشورها استفاده کنند.